آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی + فیلم آموزشی رایگان

در ابتدا بهتر است قبل از آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی یک معرفی کوتاه از این جملات داشته باشیم :

چهار نوع جمله ی شرطی وجود دارد.
استفاده از ساختار صحیح برای هر یک از این جملات شرطی متفاوت بسیار مهم است؛ زیرا آنها معانی مختلفی را بیان می‌کنند.
هنگام استفاده از حالت‌های شرطی مختلف، به زمان فعل توجه کنید.
هنگامی که عبارت حاوی if قبل از عبارت اصلی جمله می‌آید، باید بعد از آن از کاما استفاده کنید.

جملات شرطی عبارت‌هایی هستند که عوامل شناخته‌شده یا موقعیت‌های فرضی و نتیجه‌های آنها را مورد بحث قرار می‌دهند.

جملات شرطی کامل حاوی یک جمله‌ی شرطی است (که اغلب به آن “بندِ if” گفته‌می‌شود) و نتیجه‌ی حاصل از آن.

جمله‌های زیر را در نظر بگیرید:

If a certain condition is true, then a particular result happens.

اگر شرط خاصی درست باشد، نتیجه‌ی خاصی اتفاق می‌افتد.

I would travel around the world if I won the lottery.

اگر لاتاری برنده شوم، به سراسر دنیا سفر می‌کنم.

When water reaches 100 degrees, it boils.

وقتی آب به دمای 100 درجه برسد، به جوش می‌آید.

انواع مختلف آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی چیست؟

برای آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی بهتر است بدانید :

چهار نوع مختلف از جملات شرطی در زبان انگلیسی وجود دارد.
هر یک میزان متفاوتی از احتمال وقوع یک وضعیت را ـ تحت شرایط خاص ـ در آینده یا گذشته بیان می‌کنند.

این 4 نوع شامل موارد ذیل می باشد:

Zero Conditional Sentences – جملات شرطی نوع صفر
First Conditional Sentences – جملات شرطی نوع اول
Second Conditional Sentences – جملات شرطی نوع دوم
Third Conditional Sentences – جملات شرطی نوع سوم

بیایید با جزئیات بیشتری به هر یک از این انواع مختلف جملات شرطی بپردازیم.

چگونه جملات شرطی در انگلیسی نوع صفر را به‌کار ببریم ؟

جملات شرطی نوع صفر حقایق کلی را بیان می‌کنند — موقعیت‌هایی که در آنها همیشه یک چیز منجر به وقوع چیز دیگری می‌شود.

وقتی، در مورد یک حقیقت کلی صحبت می‌کنید، نه یک موضوع خاص، باید از جملات شرطی نوع صفر استفاده‌کنید‌.

مثال‌های زیر را در نظر بگیرید:

If you don’t brush your teeth, you get cavities.

اگر دندان‌های خود را مسواک نکنید، دندان‌هایتان دچار کرم خوردگی می‌شوند.

When people smoke cigarettes, their health suffers.

وقتی انسان‌ها سیگار می‌کشند، به سلامتی آنها لطمه وارد می‌شود.

درمورد مثال‌های بالا که در آنها جملات شرطی نوع صفر در زمینه آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی ذکر شده، چند نکته باید بیان شود:

اولا ، هنگام استفاده از شرطی نوع صفر، زمان درست برای استفاده در هر دو قسمت جمله، زمان حال ساده است.

استفاده از زمان آینده‌ی ساده اشتباهی متداول است.

نادرست : When people smoke cigarettes, their health will suffer.

ثانیا ، توجه داشته باشید که کلمات if و when می‌توانند به جای یکدیگر در جملات شرطی نوع صفر استفاده شوند.چون در معنی تفاوتی حاصل نمی‌شود) “زمانی‌که این اتفاق بیفتد…” یا “اگر این اتفاق بیفتند…” هر دو جمله معنی یکسانی را منتقل می‌کنند.)

چگونه جملات شرطی در انگلیسی نوع اول را به‌کار ببریم؟

جملات شرطی نوع اول برای بیان موقعیت‌هایی استفاده می‌شوند که در آن ممکن است نتیجه‌ای (اما تضمین نشده) در آینده اتفاق بیفتد. به مثال‌های زیر توجه کنید:

If you rest, you will feel better.

اگر استراحت کنید، احساس بهتری خواهید داشت.

If you set your mind to a goal, you’ll eventually achieve it.

اگر ذهن خود را روی یک هدف متمرکز کنید، در نهایت به آن خواهید رسید.

توجه داشته باشید که در “بند if” از زمان حال ساده و در عبارت اصلی از آینده‌ی ساده استفاده می‌کنیم؛

یعنی در عبارتی که نتیجه‌ی احتمالی را بیان می‌کند از آینده‌ی ساده استفاده می‌کنیم.

بدین شکل نشان می‌دهیم که تحت یک شرایط خاص (همانطور که در بند if بیان شده است)، احتمالاً نتیجه‌ی خاصی در آینده رخ خواهد داد.

به برخی از اشتباهات رایج در استفاده از ساختار شرطی نوع اول توجه کنید:

نادرست : If you will rest , you will feel better

درست : If you rest , you will feel better.

توضیح: از زمان حال ساده در بند if استفاده‌کنید.

نادرست : If you set your mind to a goal, you eventually achieve it.

درست : If you set your mind to a goal, you’ll eventually achieve it.

توضیح: از شرطی نوع صفر(حال ساده + حال ساده) تنها زمانی استفاده کنید که نتیجه‌ قطعی است.

اگر نتیجه محتمل است از شرطی نوع اول (حال ساده+ آینده‌ی ساده) استفاده کنید.

در بخش آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی به جملات شرطی نوع 2 می رسیم .

جملات شرطی نوع دوم برای بیان نتایج کاملاً غیرواقعی و نامحتمل در آینده، استفاده می‌شوند.

مثال‌های زیر را در نظر بگیرید:

If I inherited a billion dollars, I would travel to the moon.

اگر یک میلیارد دلار به ارث می‌بردم، به ماه سفر می‌کردم.

If I owned a zoo, I might let people interact with the animals more.

اگر صاحب یک باغ وحش بودم، ممکن بود اجازه دهم مردم بیشتر با حیوانات در تعامل باشند.

توجه کنید که روش صحیح برای ساختن جملات شرطی دوم، استفاده از زمان گذشته‌ی ساده در “بند if” و یک فعل کمکی modals/مودال (could, should, would, might)

در بند اصلی (عبارتی که حاوی نتیجه ی غیرواقعی یا غیر ممکن است) است.

جملات زیر حاوی اشتباهات رایج در استفاده از شرطی نوع دوم است:

نادرست : If I inherit a billion dollars, I would travel to the moon.

درست : If I inherited a billion dollars, I would travel to the moon.

توضیح: در شرطی نوع دوم، در “بند if ” از گذشته‌ی ساده استفاده کنید.

نادرست : If I owned a zoo, I will let people interact with the animals more.

درست : If I owned a zoo, I might let people interact with the animals more.

توضیح: در شرطی نوع دوم، از فعل کمکی وجه نما در عبارت اصلی استفاده کنید تا غیرممکن و نامحتمل بودن نتیجه را نشان‌دهید.

چگونه جملات شرطی در انگلیسی نوع سوم را به‌کار ببریم؟

جملات شرطی نوع سوم نشان می‌دهند که اگر اتفاقی متفاوت در گذشته روی می‌داد، شرایط کنونی متفاوت می شد. به مثال‌های زیر توجه کنید:

If you had told me you needed a ride, I would have left earlier.

اگر به من گفته بودی که می‌خواهی تو را برسانم، زودتر به راه می‌افتادم.

If I had cleaned the house, I could have gone to the movies.

اگر خانه را تمیز کرده‌بودم، می‌توانستم به سینما بروم.

این جملات راجع به وقایعی محتملی است که در گذشته رخ نداده‌اند. گوینده در جمله اول می‌توانسته زودتر به راه‌افتد ولی این کار را نکرده‌است.

همچنین گوینده در جمله‌ی دوم قادر به تمیز کردن خانه بوده اما آن را تمیز نکرده‌است. اینها همه شرایطی هستند که محتمل بوده‌، اما متأسفانه اتفاق نیفتاده‌اند.

توجه داشته باشید که هنگام استفاده از شرطی نوع سوم، از گذشته‌ی کامل (had + pp) در “بند if” استفاده می‌کنیم.

فعل کمکی وجه نما (would, could, should و غیره) + have + شکل سوم فعل (pp) در بند اصلی بیانگر وضعیتی است که از نظر تئوری می‌توانست روی‌دهد.

به اشتباهات رایج در استفاده از شرطی نوع سوم توجه کنید:

نادرست : If you would have told me you needed a ride, I would have left earlier.

درست : If you had told me you needed a ride, I would have left earlier.

توضیح: آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی ، شرطی نوع سوم وضعیتی را بیان می‌کند که تحت شرایط خاصی در گذشته می‌توانست اتفاق بیفتد.

به همین دلیل است که از فعل کمکی وجه نما + have+ شکل سوم فعل (pp) استفاده می‌کنیم.

استثنائات و موارد خاص در استفاده از جملات شرطی در زبان انگلیسی

مانند بسیاری از مباحث در زبان انگلیسی، برای جملات شرطی اغلب در موارد خاص باید قوانین منحصر به فردی اعمال شود.

در “بند if“ از آینده‌ی ساده استفاده کنید

به طور کلی، آینده‌ی ساده فقط باید در عبارت اصلی استفاده شود.

اما به طور استثنا، زمانی که عمل در “بند if” پس از عمل در بند اصلی صورت گیرد، می توان آینده‌ی ساده را در “بند if ” به کار برد.

برای مثال جمله‌ی زیر را در نظر بگیرید:

If aspirin will ease my headache, I will take a couple tonight.

اگر آسپرین سردرد مرا تسکین دهد، امشب چندتا می خورم.

عمل در “بندif ” -آسپیرین سردرد را کاهش دهد- تنها پس از مصرف آسپرین توسط گوینده در آن شب، اتفاق می‌افتد.

“Were to” در “بند if “

عبارت “were to” گاهی اوقات در جملات شرطی استفاده می‌شود که نتیجه‌ی احتمالی یا غیراحتمالی بسیار بد یا غیرقابل تصور باشد. در این شرایط “were to” برای تأکید بر این نتیجه‌ی بالقوه استفاده می‌شود. این جملات را در نظر بگیرید:

If I were to be sick, I would miss another day of work.

اگر من بیمار می‌شدم، یک روز کاری دیگر را از دست می‌دادم.

If she were to be late again, she would have to have a conference with the manager.

اگر او مجدداً دیر می‌کرد، مجبورمی‌شد با مدیر جلسه‌ای برگزار كند.

If the rent were to have been a penny more, they would not have been able to pay it.

اگر اجاره یك سکه بیشتر بود، آنها قادر به پرداخت آن نمی‌شدند.

توجه داشته باشید که از تأکید “were to” می‌توان برای توصیف سناریوهای فرضی در حال، آینده و گذشته استفاده کرد.

در این بخش آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی به همراه مثال ها و نقاط مشکل زا در این 4 نوع جمله شرطی می پردازیم. ( ساختار جملات شرطی + مثال و نکات کلیدی )