قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی چیست ؟

در این بخش به یادگیری قواعد اصلی دستور زبان و ضروری ترین آنها می پردازیم.
صدها قواعد دستوری وجود دارد اما اصلی ترین آنها به ساختار جمله و بخش‌های گفتار،
از جمله اسم، ضمایر، افعال، صفت، قید، حروف اضافه و حروف ربط اشاره دارد.

اگر بتوانید به این سؤال پاسخ دهید که اصول اولیه‌ی دستور زبان انگلیسی چیست،
شما پایه و اساس خوبی برای خواندن و نوشتن خواهید داشت.
بیایید نگاهی دقیق‌تر به جملات، بخش های گفتار و چگونگی ارتباط آنها با قواعد دستوری بیاندازیم.

اصلی‌ترین بخش‌های گفتار

قبل از اینکه به اصول اولیه‌ی دستور زبان انگلیسی وارد شویم،
بهتر است از هر جزِ این قواعد اطلاعاتی داشته‌باشیم.
بخش‌های اساسی گفتار که در زیر آمده اجزای سازنده‌ی همه‌ی جملاتی است که می‌نویسیم.
بیایید نگاهی به محبوب‌ترین بازیکنان این بازی بیندازیم:

اسم :

از اسم برای نام بردن شخص، حیوان، مکان، شی، کیفیت، ایده، فعالیت و یا احساس استفاده می‌شود. اسم می‌تواند مفرد، جمع یا ملکی باشد. مثلا:

This book is filled with intrigue and interest.

این کتاب سرشار از توطئه و دلبستگی است.

Please light the fire.

لطفاً آتش را روشن کنید.

I’d like some ice in my tea.

من کمی یخ در چایم می‌خواهم.

ضمایر ( قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی )

ضمیر کلمه‌ای است که جای یک اسم را می‌گیرد‌، مانند “I”، “You” یا “they”. مثلا:

It is filled with intrigue.

این پر از توطئه است.
Please light their fire.
لطفاً آتش آنها را روشن کنید.
I’d like some of them in my tea.
من کمی از آنها را در چایم می‌خواهم.

افعال

فعل عمل را نشان می‌دهد و می‌تواند فعل اصلی باشد (مانند “run” یا “sit” یا فعل کمکی (مانند “were” یا “has”).
افعال، زمان جمله را نشان می‌دهند و گاهی اوقات با تغییر شکل خود،
زمانِ گذشته، حال یا آینده را نشان‌دهد
و افعال ربط، فاعل را به بقیه جمله (مانند “appear” و “seem”) پیوند می‌دهند.

مثلا:

Lexi and Mark walked through the woods.
لکسی و مارک در جنگل قدم زدند.
Lexi has walked through these woods before.
لکسی قبلاً در این جنگل ها قدم زده است.
Mark appears excited to start this new adventure.
مارک برای شروع این ماجراجویی جدید هیجان زده به نظر می‌رسد.

صفت

از دیگر قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی می توان به ” صفات ” اشاره کرد.
صفت ، اسم یا ضمیر را توصیف می‌کند.
معمولاً، گرچه نه همیشه، صفت قبل از اسمی می‌آید که آن را توصیف می‌کند.
با مشخص کردن کدام‌یک، کدام نوع و یا با توصیف اسم یا ضمیر به معانی آنها می‌افزاید.

مثلا:

Lexi wore a pair of faded jeans.

لکسی شلوار جین کمرنگی پوشید.

This black coffee tastes disgusting.

این قهوه سیاه طعمی منزجر کننده دارد.

Nothing beats a rainy Monday morning.

هیچ چیز بهتر از یک صبح دوشنبه بارانی نیست.

اگر خواستید در یک جمله چندین صف بیاورید بدین صورت می توان آنها را به درستی به ترتیب پشت سر هم آورد.

قیدها ( قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی )

قید فعل را توصیف می‌کند و اطلاعات بیشتری در مورد آن به اشتراک می‌گذارد.
مانند چقدر، کی، کجا، چرا، یا چگونه.

مثلا:

She gleefully skipped down the street.

او با خوشحالی از خیابان رد شد.

He arrived early to their first date.

او زود به اولین قرار خود رسید.

I almost missed the ball.

من تقریبا توپ را از دست دادم.

حرف‌اضافه

حرف‌اضافه رابطه‌ی بین اسم یا ضمایر را نشان می‌دهد.
آنها اغلب با یک اسم به‌کار می روند تا بر مکان دلالت کنند.
مانند: “beside,” “in,” or “on” همچنین می‌توانند زمان،
جهت، حرکت، حالت، دلیل و یا تملک را نشان دهد.
توجه داشته باشید که حروف‌اضافه همیشه باید قبل از اسم یا ضمیر بیایند.

مثلا:

The salt is beside the pepper.

نمک کنار فلفل است.

Take the gift in the living room.

هدیه را در اتاق نشیمن دریافت کنید.

She sat on the rock.

او روی صخره نشست.

حروف ربط ( قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی )

حروف ربط دو کلمه عبارت یا جمله واره را به هم متصل می‌کنند.
حرف های ربط رایج عبارتند از: “and,” “but,” and “or”.

مثلا:

He ate leafy greens, tomatoes, and cucumbers.
او برگ سبزیجات، گوجه فرنگی و خیار را خورد.
Take the salad dressing but leave the pasta.
سس سالاد را بردارید اما ماکارونی را بگذارید.
Would you like the chicken or the steak?

مرغ را دوست دارید یا استیک ؟

واژه‌های تعجبی

واژه‌های تعجبی برای نشان دادن احساسات به کار می‌روند.
آنها معمولاً، هرچند نه همیشه، با علامت تعجب همراه می‌شوند.
نمونه های آن عبارتند از: “hurray,” “uh-oh,” and “alas”.

مثلا:

Yay! I’m so excited you’re here.

بله! من اینجا خیلی هیجان زده‌ام.

Hey, get back over here, missy!

هی، دوباره به اینجا برگرد، خانم کوچولو!

Give me a break, sheesh!

هووف! یکم استراحت بده

حروف تعریف

حروف تعریف کلمات کوچک و بسیار مفیدی هستند.
دو نوع حرف تعریف وجود دارد: حرف تعریف نکره که شامل “a” و “an” است
و برای دلالت به اسامی ناشناس و نامعلوم است.
درعین حال، “the” حرف تعریف معرفه است
و از آن برای اشاره به شخص، مکان،
شی و یا ایده‌ی مشخص و به خصوصی استفاده می‌شود.

مثلا:

Do you have a new book to lend me?

آیا کتاب جدیدی دارید که به من قرض بدهید؟

I would like to buy an apple.

می‌خواهم یک سیب بخرم.

Please take the new student out for a walk.

لطفاً دانش آموز جدید را برای پیاده روی بیرون ببرید.

با درکی از بخش‌های اساسی که امکان یادگیری دستور زبان انگلیسی را فراهم می‌سازد،
بیایید آستین‌های خود را بالا بزنیم و وارد این قواعد شویم.

فاعل ضروری است

فاعل ستاره‌ی جمله است.
و آن همان شخص، مکان، حیوان، شی یا ایده‌ای است که
توصیف می‌شود یا عملی را انجام می‌دهد.
هر جمله نیاز به فاعل ندارد. مثال: run!
همچنان بسیاری از اینها را در متونی که می نویسید یا می‌خوانید خواهید یافت.

مثال:

Morocco boasts some of the most fabulous resorts.
مراکش به خاطر داشتن تفریحگاه هایی اعجاب آور به خود می‌بالد.

The coffee shop features the most tantalizing aromas.

کافی شاپ دارای دل‌فریب‌ترین عطرهاست.

Her hair changes color every week.

موهای او هر هفته تغییر می‌کند.

گزاره بیانگر عمل است

گزاره نشان دهنده‌ی عملی است که فاعل انجام می‌دهد
و یا راجع به فاعل اطلاعات بیشتری به اشتراک‌می‌گذارد.

توجه کنید:

Morocco is multicultural and beautiful.

مراکش چند فرهنگی و زیبا است.

The coffee shop bakes fresh croissants.

کافی شاپ کروسانتِ تازه می‌پزد.

Her hair appears to be purple.

موهای او بنفش به نظر می‌رسد.

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

جملات به ساختار نیاز دارند

برخی از ابتدایی‌ترین و مهم‌ترین قواعد دستور زبان انگلیسی مستقیماً به ساختار جمله مربوط می‌شود.

این قوانین مشخص می‌کنند که:

هر فاعل به یک گزاره احتیاج دارد.
هر جمله به یک فکر(منظور) کامل نیاز دارد.

جمله را می‌توان یک عبارت مستقل نامید.

جمله‌واره‌ها / clauses مانند جملات دارای فاعل و گزاره هستند.
اگر گروهی از کلمات دارای فاعل و گزاره نباشند یک عبارت / phrase نامیده می‌شوند.
جمله‌واره‌ای بتواند به تنهایی مستقل باشد و منظور را کامل بیان کند، می‌توان آن را یک جمله در نظر گرفت.
اگر جمله واره‌ای منظور کاملی را بیان نکند، جمله واره‌ای وابسته نامیده می‌شود.
نمونه‌ی یک جمله واره‌ی وابسته که به طور مستقل یک جمله نیست:
“…when I finish my work.” (وقتی کارم تمام شود…).
جمله واره‌ی وابسته به جمله واره‌ای مستقل نیاز دارد تا معنی آن را کامل کند.

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

ممکن است از بخش های مختلفی از گفتار مورد استفاده واقع شوند

همانطور که می بینیم، یک جمله واحد می‌تواند با بخش‌های مختلفی از گفتار پر شود.
اما، در اصل، یک جمله‌ی ابتداییِ مثبت در زبان انگلیسی به طور کلی به فرمول‌های زیر پایبند است:

subject + predicate

فاعل+گزاره

subject + verb + direct object

فاعل+فعل+مفعول مستقیم

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

البته، هر جمله‌ای نیاز به مفعول مستقیم ندارد.
(She reads)”او می‌خواند” یا he ran)) “او دوید” دو نمونه از جملات کاملی است که نیازی به مفعول مستقیم ندارد.
وقتی گزاره دخیل می‌شود، اطلاعات بیشتری در مورد فاعل ارائه می شود.
مثال دیگر این است: “The apartment is cozy.” (این آپارتمان دنج است.)
در این حالت ، “… دنج است” (“…is cozy” ) اطلاعات بیشتری در مورد فاعل جمله،
“آپارتمان” (“apartment.” ) ارائه می‌دهد.
گزاره ها اغلب با افعال ربط به کار می‌روند.

همچنین، این بخش های گفتار ممکن است در هر یک از چهار نوع جمله استفاده شود:

جمله‌ی اخباری: این جملات موضوعی را بیان می‌کنند. مثال:

She walked down the runway.

او به پایین باند رفت.

جملات پرسشی: این جملات سوالی را مطرح می‌کنند. مثال:

Where did she walk?

او کجا رفت؟

جملات تعجبی: این جملات بیانگر احساسات شدیدی هستند. به عنوان مثال:

What an incredible trip!

چه سفری باورنکردنی!

جملات امری: این جملات فرمان قاطعی را می‌دهند. به عنوان مثال:

Go follow her down the runway!

دنبال او به پایین باند برو

مفعول‌های مستقیم ارائه دهنده‌ی اطلاعات هستند

هنگامی که مفعول مستقیم در جمله دخیل می‌شود،
اطلاعات بیشتری راجع به فعل بیان می‌شود.

مثال:

She assembled her workstation.

او کارگاه خود را درست کرد.

He hates fighting.

او از دعوا متنفر است.

Eric loves Ariel’s Taco Shack.

اریک عاشق Ariel’s Taco Shack است.

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

مفعول غیر مستقیم با مفعول مستقیم در تعامل است

و سپس مفعول غیرمستقیم. مفعول غیر مستقیم گیرنده‌ی مفعول مستقیم هستند.

James gave Katherine a new diamond necklace.

جیمز گردنبند الماس جدیدی به کاترین داد.

I made my dog homemade biscuits.

من بیسکویت خانگی برای سگم را درست کردم.

She baked her husband some chocolate chip cookies.

او برای شوهر خود را مقداری کوکی‌های شکلاتی پخت.

پس از ساختن یک جمله منسجم با تمام عناصر مناسب،
از جمله فاعل‌ها، افعال و ارائه‌دهندگان اطلاعات، زمان آن رسیده است
که آن کلمات را با علامت گذاری مناسب از هم جدا کنید.

قواعد علائم نگارشی

دستور زبان را نمی‌توان بدون درک اساسی از قوانین نگارشی مورد مطالعه قرار داد. پ
این موضوع استفاده ازحروف بزرگ برای اولین حرف در جمله،
علائم نگارشی در انتهای جمله و سایر عوامل را در پی دارد.
بیایید با شروع جمله کار را آغاز کنیم.

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

با حروف بزرگ نوشتن مهم است

با حروف بزرگ نوشتن مهم است. همه‌ی جملات باید با حرف بزرگ آغاز شوند.
عناوین افراد، کتاب‌ها، مجلات، فیلم‌ها و مکان‌های به‌خصوص،
اسم‌های خاص تلقی می‌شوند و به طور معمول با حروف بزرگ نوشته می‌شوند.
اسامی سازمان‌ها و شرکت‌ها نیز با حروف بزرگ نوشته می‌شود.

Mary went to the library to read her favorite magazine, Writers’ Haven.

آیا مری به کتابخانه رفت تا مجله‌ی محبوبش، رایترز هیون، را مطالعه کند؟

Did you read the new Sherlock Holmes book?

آیا کتاب جدید شرلوک هولمز را خوانده‌ای؟

Let’s board a jet and fly to Italy.

بیایید سوار هواپیما شویم و به ایتالیا پرواز کنیم.

علامت نگارشی پایانی ضروری است

- هر جمله در انتهای آن به یک علامت نگارشی پایانی نیاز دارد.
- این موارد شامل نقطه، علامت تعجب یا علامت سؤال است.

مثلا:

Give me your money.

پولت را به من بده.

I told you to run!

به تو گفتم که بدوی!

Can you believe the nerve of that man?

آیا می‌توانید شهامت آن مرد را باور کنید؟

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

علامت دونقطه نشانگر تفکیک است

از علامت دونقطه برای جدا کردنِ جمله از لیستی از موارد،
ذکر یک نقل قول طولانی و مستقیم یا جدا کردن دو جمله واره از یکدیگر
-در حالی که جمله واره‌ی دوم،
درباره‌ی جمله واره‌ی اول توضیح بیشتری ارائه می‌دهد- استفاده می‌شود.

مثلا:

In my duffel bag, I have: t-shirts, blue jeans, hiking boots, and a bar of soap.

آنچه که من در کیف پشمی خود دارم عبارت است از: تی شرت، شلوار جین آبی، چکمه‌های پیاده‌روی و یک قالب صابون.

According to Goodreads, Nora Roberts once said: “Magic exists. Who can doubt it, when there are rainbows and wildflowers, the music of the wind and the silence of the stars?”

طبق گفته‌های گودریدز، زمانی نورا رابرتز گفت: “سحر و جادو وجود دارد. چه کسی می‌تواند در آن شک کند، هنگامی که رنگین کمان، گل‌های وحشی، موسیقی باد و سکوت ستاره‌ها وجود دارد ؟”

She saw everything she needed: a pocketful of sunshine.

او هر آنچه را که نیاز ذاشت دید: یک مشت شادی و خوشدلی.

نقطه ویرگول ایده‌های مختلف را از هم جدا می‌کند

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

نقطه ویرگول می‌تواند جای حرف ربط را بگیرد
و اغلب قبل از کلمات آغازین مانند “therefore” (بنابراین) یا “however” (با این حال) قرار می‌گیرد.
به عنوان یک قاعده‌ی کلی، بهتر است برای دو جمله واره‌ی مستقل، از نقطه ویرگول استفاده‌کنید.
یعنی دو جمله واره که هر یک می‌تواند مستقلا یک جمله باشد.
در صورت وجود کاما در یک یا چند مورد در لیست،
می‌توان از نقطه ویرگول نیز برای جدا کردن مواردِ لیست استفاده کرد.

مثلا:

I brought my duffel bag; however, I wish I also brought my backpack.
کیف پشمی خود را آورده‌ام. با این حال، دلم می‌خواهد کوله پشتی‌ام را نیز میاوردم.
This is crazy; I’m not going back.
این دیوانگی است؛ من بر نمی‌گردم.
I’ve visited Santa Fe, NM; Denver, CO; Austin, TX; and New Orleans, LA.
من از سانتافه، نیومکزیکو؛ دنور، کلرادو؛ آستین، تگزاس؛ نیوارلئان، و لس آنجلس دیدن کرده‌ام.

کاما برای مکث کردن است

قوانین زیادی برای کاما وجود دارد.
موارد اصلی این است که کاما موارد مختلفی را در یک لیست از هم جدا می‌کند.
در هر جای جمله که نیاز به مکث باشد، کاما قرار می‌گیرد.
کاما اطراف نام شخص مورد خطاب قرار‌می‌گیرد،
در تاریخ، روزها‌ی ماه را از سال و شهر را از ایالت جدا می‌کند.

مثلا:

I was scared to leave, despite the fact that I needed to, but I resolved to be brave.

با آنکه باید می‌رفتم، اما ترسیدم، و تصمیم گرقتم شجاع باشم.

If you take all my money, then I will make you pay.

اگر همه‌ی پول مرا بگیری، تاوانش را پس خواهی داد.

For Christmas, she’d like a new pair of Nikes, a laptop, and a corkboard for all her college memories.

او برای کریسمس، یک جفت کفش جدید از نایکی، یک لپ تاپ و یک تخته چوب پنبه ای برای خاطرات دانشگاهش خود می‌خواهد.

قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی

پرانتز اطلاعات اضافه می دهد

پرانتز کلماتی را محاصره می‌کند که توضیحی برای سایر کلمات ارائه می‌دهند.
آنها حاوی اطلاعاتی هستند که برای موضوع اصلی ضروری نیست؛
آنها حاوی اطلاعات تکمیلی (اگر جالب نباشد) هستند.

مثلا:

I was scared to leave (despite the fact that I needed to) but I resolved to be brave.

می‌ترسم که بروم (علیرغم اینكه لازم بود) اما تصمیم گرفتم شجاع باشم.

If you take all my money (whether you mean to or not), I will make you pay.

اگر تمام پول من را بگیری (عمدی یا غیر عمدی)، تاوانش را پس خواهی داد.

For Christmas, she’d like a new pair of Nikes (which she really doesn’t need), a laptop (a MacBook, no less), and a corkboard (for all her college memories).

او برای کریسمس، یک جفت کفش جدید از نایکی (که او واقعاً نیازی به آن ندارد)، یک لپ تاپ (مک بوک، نه کمتر) و یک تخته چوب پنبه‌ای (برای تمام خاطرات دانشگاهش) می‌خواهد.

آپوستروپ حاکی از حذف چند حرف و مالکیت است

در ساختارها آپوستروپ جای یک یا چند حرف را می‌گیرد.
اگر اسم مفرد باشد، برای نشان‌دادن مالکیت آپوستروپ
و s به آن اضافه می‌شود و اگر جمع باشد تنها آپوستروپ اضافه می‌شود.

مثال:

Don’t steal Melissa’s dream.
رویای ملیسا را سرقت نکنید.

در این بخش به توضیح جامعی از قواعد اصلی دستور زبان انگلیسی پرداختیم.
امیدواریم با تسلط بر این موارد بتوانید پیشرفت خوبی در زبان انگلیسی داشته باشید.
برای استفاده از منابع بیشتر آموزشی میتوانید به کتابخانه مجازی ایران کمبریج مراجعه بفرمایید.
همچنین برای آموزش بیشتر می توانید به صفحه اینستاگرام ایران کمبریج نیز مراجعه بفرمایید.